Fullafk.com – Dünyanın okyanusları herkesin bildiği gibi keşfedilmemiş ve sualtını keşfetmenin zorluğunun anıtı olarak duruyor. Ancak güneş sistemindeki keşfedilmemiş tek denizler onlar değil. Titan’ın geniş sıvı metan gölleri koleksiyonu, geleceğin güneş sistemi kaşiflerinin karşılaştığı bir başka zorluktur.

Satürn’ün en büyük uydusuna bir denizaltı görevi uzun zamandır tartışılıyor. Daha yakın zamanlarda bilim adamları, böyle bir görev başlatılırsa, faaliyet gösterecek bolca alana sahip olacağını keşfettiler, çünkü Titan’ın en büyük denizinin derinliği muhtemelen 300 m’den (1000 ft) fazla.

Uygun bir şekilde Kraken Mare olarak adlandırılan bu deniz, Cornell ve meslektaşlarından baş yazar Valerio Poggiali’nin, denizin kuzey ucundaki bir haliç olan Moray Sinus’a pek de uygun olmayan bir şekilde adlandırılmış olduğu yakın tarihli bir araştırmanın konusuydu. Cassini’nin Ağustos 2014’teki son Titan uçuşlarından birinin verilerini analiz ettiler. Bu veriler Kraken Mare’nin ve onun halicinin radar ölçümlerini içeriyordu.

Deniz yüzeyinden dibine kadar olan yükseklik, bu radar sinyallerindeki zaman farkları kullanılarak hesaplandı. Ek olarak, Cassini’ye geri dönen sinyal yüzdesi, deniz bileşiminin temel anlayışını belirlemek için kullanıldı.

Radar sinyali aslında Kraken Mare’nin merkezinin derinliklerine kadar nüfuz edemedi, yani deniz, bilim adamlarının radar sinyalinin nüfuz edebileceği etkili mesafe için tahmin ettiği beklenen 1000 metrelik menzilden daha derindi. Denizin beş Büyük Gölün toplamı büyüklüğünde olduğu düşünüldüğünde, Cassini’nin denizin ortasının dibini bulamaması özellikle şaşırtıcı değildir. Bununla birlikte, yaklaşık 85 m (280 ft) derinlikte olduğu belirtilen Moray Sinüs’ün derinliklerine ulaşabildi.

Ek olarak, buldukları sinyal zayıflaması beklenmedik bir şeye işaret ediyordu: Kraken Mare aslında etandan çok metandan oluşuyor. Bilim adamları, büyük ölçüde boyutu ve ekvatoral konumu nedeniyle etanın denizde hakim olmasını bekliyorlardı. Aslında, Kraken Mare’nin bileşimi, metan ağırlıklı hidrolojiye sahip, büyük ölçüde bölgedeki diğer küçük göllere benzemektedir.

Tüm bu veri analizi ve hipotez geliştirme, Güneş Sisteminin en büyük uydularından birine gelecekteki herhangi bir denizaltı görevinin geliştirme sürecini doğrudan besleyebilir. Gelecekteki herhangi bir görevin tasarımına giren pek çok husus olsa da, geminin boyutu ne olursa olsun, tasarlandığı yabancı denizlerde çalışmak için bolca alana sahip olacağı artık açıktır.