Ben, kocam Mehmet’i kaybettiğimde, dünyam başıma yıkıldı. Onunla geçirdiğimiz on beş yıl, bir anda anılara dönüştü. Mehmet, uzun süredir mücadele ettiği hastalığa mağlup düşmüş ve beni iki ufak çocuğumla baş kafaya bırakmıştı. O gün, yaşamımın en karanlık günüydü. Mehmet’in yokluğu, evin her köşesinde hissediliyordu. Sabahları uyandığımda yatağın başka tarafının boş olduğunu görüp içim acıyordu. Bir gün dolabından Mehmet’in eskimiş montunu çıkardım cebine baktığımda gördüklerim… Yazının tamamını okumak için diğer sayfaya geçiniz…