gençliğimin baharında deliler
Evin diğer odasından onun sesi geldi: “Hazır mısın mevsim gözlüm?” Sesi eskisinden farklıydı, o tanıdığın yumuşak tını yok olmuş, yerini soğuk ve buyurgan bir ton almıştı. İçinde büyüyen korkuyu bastırmaya çalıştın. “Evet,” dedin titrek bir sesle.
Derken pala bıyıklı adam cebinden bir tomar para çıkardı ve ona uzattı. O an anladın. O sana hoca nikahı kıyılacak derken, aslında seni bir başkasına satmıştı. O ana kadar gözün kör eden aşkın, o sahte sıcak sözler, hepsi birer tuzaktan ibaretti. Mevsim gözlüm dediğin adam aslında seni sadece bir eşya gibi görüyordu.
Genç delikanlı hala gözlerini senden kaçırıyordu, belki bir parça utançtan, belki de çaresizlikten. O an geriye dönüp baktığında, aileni terk etmenin, her şeyden vazgeçmenin ne kadar büyük bir hata olduğunu fark ettin. Ama artık çok geçti…
Kapıyı kapatıp onların yanına oturduğunda, sana biçilen değerin ne kadar olduğunu öğrendin. Aşkın ve güvenin karşılığında sadece kağıt parçaları vardı.
Pages: 1 2
Son yorumlar