2 yaşına girmişti oğlumuz, en yakınlarınızıda davet edip kutladık doğumgününü, haftada birkackez parka götürürdüm evladımı, o gün yine götürmüştüm, küçük bir kamyon oyuncagi vardı onunla oynuyordu parkta, sıkılınca da biraz sallancaga biniyor yada kaydıraktan kayıyordu, gözümü bir saniye ayırmazdım, o gün baya kalabalıktı park, oğlum önümde kamyonuyla oynarken bende örgü örüyordum, o an çantamdan ip almak için eğildim bikac saniye bulamadim ipi, sonra ipi buldum kafamı kaldırdım oğlum aynı yerde değil, hemen kalktım etrafa baktım ama yoktu oğlum feryad etmeye yardım edin diye bağırmaya başladım, polis jandarma herkes seferber oldu evladım yoktu, eşimle resmen hayatımız karardı, günler geçti hala yok, bizim için artık yemek, uyku haram oldu perişandık, günler, haftalara döndü, haftalar aylar oldu, aylar yıllar derken tam 8 sene geçti, ölü gibi yaşıyorduk eşimle, hergun onu aramakla geciyordu ömrümüz, bakmadığımız sokak sormadigimiz insan kalmadı, hergun yandım evladımın yokluğuyla, açmıydı acaba üşüyormuydu, kimlerin elindeydi diye düşünmeden geçirdiğim bir saniyem yoktu, birgun teyzem aradı, çok hastayım ne olacağım belli değil gel seni bir göreyim dedi, bizim evden baya uzaktı, gittim teyzemin yanına, kapıyı çaldım ,icerden sesler geliyordu misafirleri var teyzemin galiba diye düşünürken kapıyı bir çocuk açtı aman yarabbim bu çocuk… devamını okumak için diğer sayfaya gecınız